GECE

Gökyüzünde ay gözüktüğünde ortalık ne kadarda sessiz oluyor değil mi?  Sessizlik insanı düşündürmeye bu kadar mı meyilli olur?  Sessizliğe kulak verdim bu gece ve dinledim sessizliğe saklanmış tonlarca çığlıkları. Gece aynı gibi gözükse bile karanlık daima farklıdır, şehir içi geliyor gözümün önüne her yer ışık ışıklara saklanmış umutlar hayaller yeni aşklar ve aynı zamanda kuytu sokaklar beliriyor gözümün önünde zifiri karanlık, umut yok, hayal yok, insan yok. Bir tarafta gecenin keyfini süren insanlar görüyorum delice eğlenen mutlu olan diğer yandan da gece hiç bitmicek hissi yaşayan insanlar. Neden böyle?  Bir taraf için gece mutluluk verici olurken diğer yandan neden birileri mutsuzluğa çekilip  şarkılarda kaybolup hıçkırıklarında boğuluyor? Sessizlik bu kadar acımı onlar için veyahut sorun gece mi?  Bana kalırsa ne sorun gece de nede sessizlikte sorun insanlarda. Ah şu insanlar hep başkalarının hayatlarına özenip kendi elindekilerin değerini bilmeyen insanlar!  Sebep nedir ki üzülmeye kırılmaya sebebi saatlerce düşünmek kendini suçlamak ne kazandırır ki insanın hayatına?  Evren düzenini kimse için bozmuyorken biz insanlar kendi düzenimizi bozarız çoğu zaman ve gecenin sessizliğini bekleriz kusmak için. Kimse sessizliği dinlemez, çünkü herkesin içinde ayrı bir kalabalığı vardır. Bana kalırsa geceler karanlık değildir. Mavidir benim için çünkü gökyüzü mavidir.  Bir mavi sihaya dönüşebilirkenn bir siyahı maviye dönüştüremezsiniz. Bu yüzden gece de gündüz de mavidir.  Hayaller insana istediği herşeyi verir. Ve unutmayın siz ne görmek istiyorsanız onu görürsünüz. Zihninize güvenin ve bırakın mavi olsun geceler,  huzur alsın yerini şarkıların,  kahkalarınız sarsın hıçkırıklarınızı. Ve hayallerinizi zihninizde bile olsa yaşayın değerlidir hayaller umutlar insana güç kaynağıdır.